inimicus AMICO AMICUS SUM, INIMICO INIMICUS

Dzień następny

Jak w zeszłym roku, kilka dni wolnych postanowiłem spędzić w okolicy Zawoi. Tamten wypad wspominam wyjątkowo ciepło, a że jeździć jest gdzie to długo się nie zastanawiałem. Tym razem rower wrzuciłem na samochód i już po 5 godzinach jazdy w korkach byłem w górach.

Pokaż trasę GPS

Wybór tras taki, że nie wiedziałem na co się zdecydować. Wiedziałem tylko, że nie chce powtarzać ścieżek, którymi już przyszło mi wcześniej jeździć. Posiliłem się zapisem ścieżki z serwisu "Czas na rower". Z opisem jaki tam się znalazł zgadzam się w większości. Jest nieco lakoniczny, i bez zapisu śladu trasy na pewno bym pojechał gdzie indziej. Wczytując się w niego i posilając śladem GPS i tak kilka razy udało się zabłądzić. Pierwszy raz zgubiłem się na 4 kilometrze.


Tu pierwszy raz się zgubiłem © inimicus

Cały czas jednak udaje się szybciej bądź wolniej jechać zaplanowaną trasą. Ścieżka jest bardzo przyjemna, malownicza i niewiele można jej zarzucić.


Trasa w okolicy Zawoi I © inimicus


Trasa w okolicy Zawoi II © inimicus

Wszystko idzie zgodnie z planem, rozkoszuje się otaczającym terenem. Schody zaczynają się za 12 kilometrem. Z opisu " Tutaj zaczyna się bardzo stromy i trudny podjazd w kierunku Przeł. Kolędówki (790 mnpm.) - dobry trening dla kolarzy górskich." wynika, że da się to zrobić. Podziwiam, szybko odpadam i muszę prowadzić rower. Kamory są tak ogromne oraz liczne, że nijak da się utrzymać na nich oponę.


Często po kamorach i strumykach © inimicus


I znów, która właściwa ? © inimicus


RDR w lesie © inimicus


Malownicze tereny w okolicy Zawoi © inimicus


Szeroka droga jak autostrada, tylko inne prędkości © inimicus

Dalej jest tylko gorzej. Za kolędówką rower do piast w wodzie, jednak twardo na najbardziej miękkim przełożeniu staram się to przejechać. Gdy zziajany po kilometrze użerania się z błotem widzę kolejny stromy podjazd z nachyleniem powyżej 20% i kamorami jak jaja strusie wymiękkam i jestem ponownie zmuszony prowadzić rower. Idąc sobie tak od 15 kilometra do 16 natrafiam na apogeum góry oraz szlak pieszy niebieski. Niby z górki, ale jechać nadal się nie da. Kamienie nie chcą zamienić się w drogę i gdy tylko próbuje wsiąść na rower to zauważam, że szybciej poruszam się jednak prowadząc go obok. I tak idę sobie i idę, wyczekując jakiejś drogi na rower, ale jakoś jej nie widać. Widać za to znaczną stromiznę i kamory niczym arbuzy. Ostatecznie wychodzi na to, że ostatnie 4 kilometry poruszam się głównie pieszo. Dopiero przy drodze pod baranami zasiadam na mojego rumaka i mknę szybko w stronę zawoi.


Zjazd, tfu chodzenie z rowerem po pieszym niebieskim szlaku © inimicus


Na szlaku razem z RDR © inimicus

Choć w kilku kwestiach nie zgadzam się z autorem tej trasy to pod zdaniem: "Polecam tą trasę, dla tych rowerzystów, którzy lubią się pożądnie zmęczyć, trochę zabłocić i przeżyć trochę emocji na rowerze." podpisuje się wszystkimi kończynami, które zostały mi po tej wymagającej trasie.

Trochę statystyk:
średnia kadencja: 67, maks kadencja: 95
pod górę: 10,14km
średnia prędkość pod górę: 7,95 km/h
średnie nachylenie: 10%
maksymalne nachylenie: 26%